პაოლო იაშვილი

პაოლო იყო ქართველი პოეტი და ქართული სიმბოლისტური მოძრაობის ერთ-ერთი ლიდერი. საბჭოთა კავშირის დროს მისმა სავალდებულო კონფორმიზმმა და იოსებ სტალინის დიდი წმენდის დროს მისი მეგობრების დაკარგვამ მძიმედ იმოქმედა იაშვილზე, რომელმაც თავი მოიკლა საქართველოს მწერალთა კავშირში.

პაოლოს განათლება ქუთაისში, ანაპასა და პარიზში მიიღო. 1915 წელს საქართველოში დაბრუნებული გახდა ქართული სიმბოლისტური ჯგუფის „ლურჯი რქების“ ერთ-ერთი დამფუძნებელი და იდეოლოგი, რედაქტორობდა ლიტერატურულ ჟურნალს „ცისფერი რქები“ („ცისფერი რქები“). 1920-იანი წლების დასაწყისში იაშვილი, „ბრწყინვალე, გაპრიალებული, კულტურული, მხიარული მოლაპარაკე, ევროპელი და გარეგნული“, როგორც ამას მისი ახლო მეგობარი და მთარგმნელი ბორის პასტერნაკი ახასიათებს, გამოჩნდა ქართული პოსტსიმბოლისტური და ექსპერიმენტული პოეზიის ლიდერად. მისტიციზმისა და „სუფთა ხელოვნების“ადმი მისი ერთგულება გაქრა 1920-იანი წლების ბოლოს საბჭოთა იდეოლოგიური ზეწოლის შედეგად, როდესაც ქართული ლიტერატურის კლასიკა ფაქტობრივად აიკრძალა და ქართული ლიტერატურული ისტებლიშმენტი სოციალისტური დოგმებისადმი ზეწოლის ქვეშ მოექცა.